Duurzaamheid

Een aantal jaar geleden begon mijn interesse in duurzaamheid. Ik begon met het scheiden van afval, bewust boodschappen doen, minder eten weggooien en tweedehandse spullen te kopen. Mijn broertje noemde mij vaak gekscherend Femke (van Femke Halsema van GroenLinks ) en treehugger. Ik kon hier smakelijk om lachen en het gaf me eigenlijk nog meer motivatie. Ik kan de aanleiding voor mijn interesse in duurzaamheid niet helemaal herleiden, misschien was het mijn andere mindset ten tijde van mijn depressie in 2012/2013?

Op enig moment leerde ik mijn man kennen en hij had gelukkig dezelfde visie. Al een aantal jaren leefden wij volgens bepaalde duurzame principes, maar waren wij zeker nog niet perfect. Sinds de kinderen er zijn merk ik wel dat ik steeds duurzamer wil leven, vooral omdat ik deze wereld doorgeef aan mijn kinderen. Nu weet ik heel goed dat het hebben van kinderen de minst duurzame keuze is, dus helaas, daarin doen we het niet perfect. ;)

Toch wil ik in de toekomst, in de beslissingen die we nog gaan nemen, duurzamere keuzes maken. Dit voer ik al aardig door door veel kleding tweedehands te kopen, en steeds minder via fast fashion en we proberen steeds vaker vlees te vervangen door vegetarische producten (dit blijkt erg makkelijk te zijn want deze vervangers smaken erg goed) en als grotere klapper zijn we dit jaar echt duurzamer wonen!

Ons dak is (bijna) volledig voorzien van zonnepanelen waardoor al onze elektriciteit gehaald kan worden uit deze panelen. Verder is de woning volledig gasloos en hebben wij een warmtepomp.Laten we even voorop stellen, wij zijn zeker niet perfect hoor, want in ons huis hebben we een bad en dat is uiteraard wel een vorm van waterverspilling. Maar daarentegen hebben we in de tuin wel een regenton waarin we het water om de tuin te besproeien opvangen.

En nee, ik kan niet zeggen dat ik volledig duurzaam leef, we rijden tenslotte ook auto, maar we proberen daarin wel veel duurzamere keuzes te maken. Iemand zei mij ooit “ liever dat meerdere mensen deels duurzaam leven, dan dat maar één persoon volledig duurzaam leeft’’. Nu is het zo dat sommige aanpassingen eerst een gewoonte moeten worden, dus je moet jezelf de kans geven om er elke keer weer iets bij te pakken, en voor je het weet doe je het automatisch.

Ik merk vooral dat duurzaam leven mij helpt in het “gevecht” met mijn mentale gezondheid, het is een visie waar ik achter sta, een verandering van leven waar ik mij goed bij voel en die bij mij past. Dus ik word enthousiast als ik weer een nieuwe duurzame keuze maak en me die eigen maak. Maar ik voel me ook niet direct heel schuldig als ik een keer een keuze maak die minder duurzaam is, want zoals met  zoveel dingen in het leven “doen we allemaal maar wat” en dat is goed. 

Maar ik zet door, voor mijn eigen toekomst en die van onze meisjes en wens dat duurzaamheid een gegeven mag worden in onze samenleving en geen optie!