Wat gebeurde er afgelopen jaar....

Vorig jaar juli schreef ik mijn blog, over hoe fijn het was in ons boshuisje en hoe goed het mij deed. Het was een heerlijke periode waarin wij genoten van de plek, het “simpele” leven, het opgroeien van de meisjes en de voorpret van ons nieuwe huis. Ik begon met moestuinieren, leerde over de antroposofie en vond mijn liefde voor creatief bezig zijn weer terug.

En de tijd vloog voorbij… Voor ik het wist was het oktober, en in plaats dat wij zouden verhuizen naar ons nieuwe huis moesten wij toch nog tijdelijk ergens anders gaan wonen. De bouw van ons huis had vertraging opgelopen en zou pas in het eerste kwartaal van 2022 opgeleverd worden. We besloten om alvast naar de kust te vertrekken zodat onze oudste dochter daar naar de basisschool kon gaan, en wij vlakbij ons nieuwe huis konden wonen om de vorderingen te volgen.

Het was even schakelen, van de Veluwe met mooie hoge bomen en alles in bloei, naar het vlakke uitgestrekte land, het strand en de zee. Maar ook hier voelde het al snel als vrij en midden in de natuur. We gingen op ontdekkingstocht in het mooie park waar we zouden komen te wonen, verkenden de omgeving en leefden in ons tijdelijk appartement gewoon ons dagelijks leven.

Helaas hadden we in 2021 ook te maken met verlies, twee keer zelfs, verlies waar we echt de tijd voor nodig hadden om te verwerken.

En toen brak 2022 aan, maakten we “voornemens”, stelden we doelen en keken we uit naar de lente en meer licht, maar vooral keken we uit naar het moment dat we de sleutel van ons huis zouden krijgen. Want hoe leuk en leerzaam het avontuur ook was, we waren toe aan een vaste basis, een thuis.

In februari mochten we eindelijk de sleutels in ontvangst nemen en konden we aan de slag. We maakten een strak schema en op wat kleine hindernissen na liep alles volgens plan en konden we begin april intrek nemen in ons nieuwe huis.

Ik had het verhuisavontuur zeker niet willen missen, het was zeer leerzaam, een eye opener en ik ontdekte vooral waar ik gelukkig van word. Maar het heeft ook onrust gegeven, tranen, vermoeidheid en soms een  “ik weet het allemaal niet meer” gevoel. Wat ik ervan geleerd heb? Dat ik niet gemaakt ben voor een nomadenbestaan. Geef mij maar gewoon een vaste basis, een fijne keuken om in te koken, mijn lievelings mensjes om mij heen en een stukje groen om in bezig te zijn.

Iets met rust, reinheid en regelmaat….